ซิลวีโอ แบร์ลุสโกนี (อิตาลี:  Silvio Berlusconi (วิธีใช้·ข้อมูล) , เกิด 29 กันยายน ค.ศ. 1936 ที่นครมิลาน) เป็นนักการเมืองและนักธุรกิจชาวอิตาลี ซึ่งดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีอิตาลีสามสมัย ตั้งแต่ ค.ศ. 1994-1995, 2001-2006 และ 2008-2011 เขายังเป็นเจ้าของมีเดียเซตและประธานสโมสรฟุตบอลเอซี มิลานแบร์ลุสโกนีดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีอิตาลีนานที่สุดนับแต่สงครามโลกครั้งที่สอง และนานที่สุดเป็นอันดับสามนับแต่การก่อตั้งอิตาลี ตามหลังเบนิโต มุสโสลินีและจิโอวานนี เบลลินี โดยดำรงตำแหน่งสามสมัยไม่ติดต่อกัน ในทางเทคนิค เขาสาบานตนเข้ารับตำแหน่งสี่ครั้ง หลังมีการสับเปลี่ยนคณะรัฐมนตรีรอบหนึ่ง ดังที่เกิดกับแบร์ลุสโกนีใน ค.ศ. 2005 คณะรัฐมนตรีใหม่สาบานตนเข้ารับตำแหน่งและต้องมีการอภิปรายไม่ไว้วางใจ เขาเป็นผู้นำพรรคการเมืองเสรีประชาชน พรรคสายกลาง-ขวาที่เขาก่อตั้งขึ้นใน ค.ศ. 2009 นับจากเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2009 ถึงพฤศจิกายน ค.ศ. 2011 เขาเป็นผู้นำที่ดำรงตำแหน่งนานที่สุดของกลุ่มประเทศจี 8 ในปี ค.ศ. 2020 นิตยสารฟอบส์จัดอันดับให้เขาและครอบครัวเป็นบุคคลรวยที่สุดในโลกอันดับที่ 308 โดยมีทรัพย์สินรวม 5.3 พันล้านดอลล่าร์สหรัฐ[1]ความก้าวหน้าทางการเมืองของแบร์ลุสโกนีนั้นเป็นไปอย่างรวดเร็ว และห้อมล้อมด้วยข้อโต้แย้ง เขาได้รับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรเป็นครั้งแรก และได้รับแต่งตั้งเป็นนายกรัฐมนตรีหลังการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร เมื่อเดือนมีนาคม ค.ศ. 1994 เมื่อฟอร์ซา อิตาเลียได้รับเสียงค่อนข้างมากเพียงสามเดือนหลังก่อตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการ อย่างไรก็ดี คณะรัฐมนตรีชุดเขาล้มลงหลังทำงานได้เก้าเดือน จากความไม่ลงรอยกันภายในรัฐบาลผสมของเขา ในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรกะทันหัน เดือนเมษายน ค.ศ. 1996 แบร์ลุสโกนีพ่ายต่อผู้สมัครสายกลาง-ซ้าย โรมาโน โปรดี ในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร เดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2001 เขาเป็นผู้สมัครสายกลาง-ขวาที่เข้าชิงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีอีกครั้ง และมีชัยเหนือผู้สมัครสายกลาง-ซ้าย ฟรานเซสโก รูเทลลี แบร์ลุสโกนีจัดคณะรัฐมนตรีชุดที่สองและสาม กระทั่ง ค.ศ. 2006แบร์ลุสโกนีเป็นผู้นำรัฐบาลผสมสายกลาง-ขวาในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร เมื่อเดือนเมษายน ค.ศ. 2006 ซึ่งเขาแพ้ไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น คู่แข่งของเขาเป็นโรมาโน โปรดีคนเดิม เขาได้รับเลือกตั้งใหม่ในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร เดือนเมษายน ค.ศ. 2008 หลังรัฐบาลโปรดีล้มและสาบานตนเข้ารับตำแหน่งนายกรัฐมนตรีเป็นครั้งที่สาม เมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม ค.ศ. 2008แบร์ลุสโกนีถูกวิจารณ์ว่าครอบงำสื่ออิตาลีระหว่างเขาดำรงตำแหน่งทางการเมือง[2] บริษัทแพร่ภาพกระจายเสียงมีเดียเซตของเขาเป็นบริษัทใหญ่ที่สุดในประเทศ และแบร์ลุสโกนีไม่เคยทำตามสัญญาเมื่อเลือกตั้งในการขายทรัพย์สินของบริษัทเพื่อหลีกเลี่ยงผลประโยชน์ทับซ้อน ความเป็นผู้นำของเขาถูกบ่อนทำลายลงโดยกรณีอื้อฉาวทางเพศ[3] หลังแพ้เสียงข้างมากในสภา แบร์ลุสโกนีลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรีเป็นครั้งสุดท้ายในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2011[4]